FALAMOS DE AS VACACIÓNS DO NICOLASIÑO

O mércores 2 de decembro, celebrouse a reunión do Club de Lectura A Illa dos Libros grupo Os Choquiños para falar de As vacacións do Nicolasiño.

As vacacións do Nicolasiño cóntanos todas as aventuras que lle suceden ao pequeno Nicolas nas súas vacacións despois do curso escolar. Nicolas despídese dos amigos e xa aparcados os libros, a familia ponse a elexir o sitio para iren de vacacións. Pero xorden os enredos de todos os anos... No hotel e na praia viven unha chea de situacións curiosas e divertidas.... Ao anom seguinte mándano a un campamento de verán. E alí pasa de todo...

Comezamos facendo unha pequena introducción do autor Rene Goscinny e o seu ilustrador Jean-Jacques Sempé, destacando os aspectos relacionados coa súa vida e a obra que estamos a comentar. A continuación pasamos a comentar o libro.

O libro, en xeral, gustou ao alumnado polas travesuras que alí se contan de maneira divertida. (a algunha rapaza non lle gustou pola curta idade do protagonista)

A novela divídese en dúas partes: vacacións coa familia e no campamento. Pregúntase ao alumnado o que prefiren e hai

opinións en distintas direccións: as vantaxes das vacacións coa familia pero tamén a indepenencia dos nenos no campamento que en Francia son "colonias".

O pai ten que ter paciencia con Nicolás dado o carácter do neno. Ponse de manifiesto o punto de vista dos adultos, a súa visión do mundo en contraste co mundo infantil. Hoxe tamén os nenos seguen veno todo e maneira moi distinta aos maiores. É curioso que o mundo segue sendo igual. A infancia segue facendo trastadas. Falamos de como xogan agora os nenos.

Nicolás é un personaxe moi escéptico. Sempre hai unha

moralexa ou conclusión ao final de cada capítulo.

Póñese de manifiesto os aspectos cómicos da obra, empezando polos nomes dos protagonistas.

A nai aparece pouco pero ten decisión. Ten un estilo máis parecido ao mundo dos nenos.

Rematamos comentando as emocións contidas do protagonistaen moitos momentos. Custa moito mostrar os sentimentos.

FALAMOS DE SETE CAVEIRAS

O martes 1 de decembro, celebrouse a reunión do Club de Lectura A Illa dos Libros grupo Os Chocos para falar de Sete caveiras.

Sete caveiras, ambientada na cidade de Vigo dos anos 80, narra unha historia de misterio, durante a cal se suceden uns asasinatos, a cada cal máis macabro. Á inversa que en Dez Negritos, de Agatha Christie, a medida que aparecen cadáveres flotando na ría, tamén aparecen xoguetes. En concreto uns bonecos de Famobil, a firma primitiva de

Playmobil. A xornalista Marta Vilas verase no medio dun misterio que, aínda que non lle concierne, dalgunha forma obrígalle a chegar ata o fondo do asunto. Acompañada polo inestimable obxectivo do seu cámara, a tenaz protagonista tentará seguir o fío dos acontecementos ata chegar ao asasino? antes de que sexa demasiado tarde.

Comezamos facendo unha pequena introducción sobre a obra  e sobre a autora Elena Gallego e a continuación

pasamos a comentar o libro. 

Sete caveiras é un libro entretido, ben escrito que atrae desde o comezo por tratarse dunha novela policiaca negra.

Nesta novela policiaca descubrimos os seguintes temas:

• O xornalismo: faise unha rivindicación desta profesión
  
  poñendo de relevo o seu carácter ético e de compromiso.
• O compromiso profesional que chega ao punto de antepor a vida profesional á particular.
• A reflexión sobre os efectos prexudicioais da "movida dos 80" colocándoos en paralelo coa actualidade: drogadicción, violencia, desemprego (sobre todo o naval)

Tamén descubrimos algunha semellanza coa obra de A. Christie, como por exemplo, cando aparece un pequeno boneco a carón de cada corpo asasinado. Ao mesmo tempo o personaxe de Marta Vilas semella ser un "alter ego" da autora.

Polo que se refire ao mundo violento que se transparenta na obra, achaácase á decadencia social, a sociedade inxusta e

desigual xera violencia. Unha sociedade enfadada e desesperada acaba producindo monstruos.

Cando toca o tema do mundo do xornalismo faino para loar os profesionais íntegros fronte aos que só buscan o aspecto morboso e truculento da noticia. Os profesionais do xornalismo, ademais de ser íntegros e veraces na súa información deben fuxir de gañar audiencia ou lectores mediante o uso do sentimentalismo e a rexouba.

Xa para rematar, destacar que un dos aspectos que máis gustou da obra foi que falara e describise o ambiente musical da época, uníndoo á realidade o momento. A realidade social queda perfectamente descrita grazas as cancións que se van suxerindo ao longo da obra.