Ola rapaces!!Ide comentando que vos pareceu a novela INVISIBLE. Poñede o voso nome e curso. A min o libro pareceume de lectura bastante doada e de temática interesante, xa que trata o tema do acoso dun xeito orixinal.
Invisible trata o acoso escolar a través da perspectiva de diferentes personaxes, dende aqueles que están implicados no conflito principal coma os que forman parte del secundariamente. Durante toda a novela xógase cos diferentes puntos de vista e realidades para contar unha mesma historia; a principal sendo a realidade externa dos feitos sucedidos contra a versión que o protagonista mesmo inventou.
Coñecía este libro previamente a que fora presentado no club de lectura, e dende o primeiro momento pareceume unha boa elección. Cunha simpleza aparente toca un dos temas máis presentes no entorno no que nos reunimos (o instituto) dunha moi boa forma. Gústame moito a forma na que introduce aos personaxes, dándolles características distintivas e rasgos cos que relacionas facilmente. Non precisas os seus nomes, porque o punto da novela é que estes personaxes son modelos en serie, que o neno con 9 dedos e medio podería ser calquera.
A maneira de describir os sentimientos resúltame o máis bonito de toda historia: coas inocentes expresións dun "elefante sobre o peito" ou "metéronseme monstruos" expresa moito máis que calqueras palabras maduras poderían sequera dicir.
En xeral, paréceme unha lectura sinxela e que leva a unha reflexión que todos deberíamos facer. 7'5/10.
O libro invisible trata sobre o acoso , é moi fácil de leer, ao principio é un pouco lioso pero despois o entendes todo moi ben.
O libro nos di como empeza todo, como lle afecta ao acosdor a sua resosta, porque o neno non fai nada para que lle deixen de tirar cousas na clase, para que o deixen de insultar .... ,como o neno quere creer que ten superpoderes para escapar da realidade, a maneira que lle afectan as cousas , cales son os medos do acosador ,do neno, da profesora de lengua castelán.. . , como os seus compañeiros non fan nada por medo de que lles fagan o mesmo , como a rapaza que lle gusta no sabe que facer para axudarlle ,como a directora decide ignorar o que estaba a pasar no colexio pola reputación intachable que tiña o centro,...
O que máis me gusto foi como o neno di que podía ver monstruos e que tiña superpoderes e a sicóloga non entendia porque o dicía ata que o neno o explica e a sicóloga pensa si ela foi un moustro algunha vez...
Para min, o título do libro en sí xa resume moi ben de que va o libro. Trata sobre o acoso escolar, pero está visto dende os diferentes puntos de vista. (A vítima, o acosador e a persoa que se da conta de que algo está pasando). Paréceme un conto moi interesante de ler, porque fala dunha realidade un tanto silenciada na actualidade. O estilo do libro en sí xa é moi chamativo, porque comeza a contar a historia sen presentar os personaxes, imos nós descubrindo quen é quen a madida que avanzamos lendo. A aparición da psicóloga paréceme un punto a favor, porque faite pensar sobre os monstros, pero os da realidade, non os das películas, os que non se poden distinguir a simple vista. O estilo en sí é moi simple, pero potente, tocando cousas do noso entorno, o que eu creo que lle da unha sensación de realidade.
E recomendaría este libro, xa que se lee moi rápido e faite pensar se ti foras algunha vez un "monstro".
Non podo crer que suceda, non podo crer que haxa xente coma esta no mundo. Hai xente que carece de amor, cariño, atención, que está enfadada co mundo ... Pero de aí a poder facerlle tanto dano físico e mental a outro ser humano, paréceme incrible. Por outro lado están o resto, aqueles nos que o autor insiste en culpar tanto como aos agresores, ao resto de seres humanos que non interveñen, que prefiren mirar cara outro lado en vez de axudar, berrar, denunciar, protexer… Profesorxs, compañeirxs, xente da rúa que garda silencio, que o afunden aínda máis, que o fan sentir totalmente invisible. É lamentable que a persoa agredida asuma ser invisible como alivio, como algo bo. Só o podo ver como un fracaso importante na nosa capacidade de relación. Xa coñecía a Eloy Moreno polo libro “Cuentos para entender el mundo” é paréceme un escritor que remove moi ben os sentimientos con palabras sinxelas. Encantoume o libro, e recomendó que leades “Cuentos para entender el mundo” xa que conten moitas historias cheas de valores.
Os profes tamén leron este libro. 
Ola rapaces!!Ide comentando que vos pareceu a novela INVISIBLE. Poñede o voso nome e curso.
ResponderEliminarA min o libro pareceume de lectura bastante doada e de temática interesante, xa que trata o tema do acoso dun xeito orixinal.
Invisible- Eloy Moreno.
ResponderEliminarInvisible trata o acoso escolar a través da perspectiva de diferentes personaxes, dende aqueles que están implicados no conflito principal coma os que forman parte del secundariamente. Durante toda a novela xógase cos diferentes puntos de vista e realidades para contar unha mesma historia; a principal sendo a realidade externa dos feitos sucedidos contra a versión que o protagonista mesmo inventou.
Coñecía este libro previamente a que fora presentado no club de lectura, e dende o primeiro momento pareceume unha boa elección. Cunha simpleza aparente toca un dos temas máis presentes no entorno no que nos reunimos (o instituto) dunha moi boa forma. Gústame moito a forma na que introduce aos personaxes, dándolles características distintivas e rasgos cos que relacionas facilmente. Non precisas os seus nomes, porque o punto da novela é que estes personaxes son modelos en serie, que o neno con 9 dedos e medio podería ser calquera.
A maneira de describir os sentimientos resúltame o máis bonito de toda historia: coas inocentes expresións dun "elefante sobre o peito" ou "metéronseme monstruos" expresa moito máis que calqueras palabras maduras poderían sequera dicir.
En xeral, paréceme unha lectura sinxela e que leva a unha reflexión que todos deberíamos facer. 7'5/10.
Moi interesante reflexión, Olivia.
EliminarKarol 3C
ResponderEliminarO libro invisible trata sobre o acoso , é moi fácil de leer, ao principio é un pouco lioso pero despois o entendes todo moi ben.
O libro nos di como empeza todo, como lle afecta ao acosdor a sua resosta, porque o neno non fai nada para que lle deixen de tirar cousas na clase, para que o deixen de insultar .... ,como o neno quere creer que ten superpoderes para escapar da realidade, a maneira que lle afectan as cousas , cales son os medos do acosador ,do neno, da profesora de lengua castelán.. . , como os seus compañeiros non fan nada por medo de que lles fagan o mesmo , como a rapaza que lle gusta no sabe que facer para axudarlle ,como a directora decide ignorar o que estaba a pasar no colexio pola reputación intachable que tiña o centro,...
O que máis me gusto foi como o neno di que podía ver monstruos e que tiña superpoderes e a sicóloga non entendia porque o dicía ata que o neno o explica e a sicóloga pensa si ela foi un moustro algunha vez...
Invisible.
ResponderEliminarPara min, o título do libro en sí xa resume moi ben de que va o libro.
Trata sobre o acoso escolar, pero está visto dende os diferentes puntos de vista. (A vítima, o acosador e a persoa que se da conta de que algo está pasando).
Paréceme un conto moi interesante de ler, porque fala dunha realidade un tanto silenciada na actualidade.
O estilo do libro en sí xa é moi chamativo, porque comeza a contar a historia sen presentar os personaxes, imos nós descubrindo quen é quen a madida que avanzamos lendo.
A aparición da psicóloga paréceme un punto a favor, porque faite pensar sobre os monstros, pero os da realidade, non os das películas, os que non se poden distinguir a simple vista.
O estilo en sí é moi simple, pero potente, tocando cousas do noso entorno, o que eu creo que lle da unha sensación de realidade.
E recomendaría este libro, xa que se lee moi rápido e faite pensar se ti foras algunha vez un "monstro".
Invisible:
ResponderEliminarPablo Gómez Muiños
Non podo crer que suceda, non podo crer que haxa xente coma esta no mundo. Hai xente que carece de amor, cariño, atención, que está enfadada co mundo ... Pero de aí a poder facerlle tanto dano físico e mental a outro ser humano, paréceme incrible. Por outro lado están o resto, aqueles nos que o autor insiste en culpar tanto como aos agresores, ao resto de seres humanos que non interveñen, que prefiren mirar cara outro lado en vez de axudar, berrar, denunciar, protexer… Profesorxs, compañeirxs, xente da rúa que garda silencio, que o afunden aínda máis, que o fan sentir totalmente invisible. É lamentable que a persoa agredida asuma ser invisible como alivio, como algo bo. Só o podo ver como un fracaso importante na nosa capacidade de relación.
Xa coñecía a Eloy Moreno polo libro “Cuentos para entender el mundo” é paréceme un escritor que remove moi ben os sentimientos con palabras sinxelas.
Encantoume o libro, e recomendó que leades “Cuentos para entender el mundo” xa que conten moitas historias cheas de valores.