-A vida é dura, Román. É mellor que o saibas xa desde pequeno.
Imaxino que cando o avó dicía iso referíase a todos estes asuntos que vos estou contando. E por iso eu tiña medo de que, en lugar do curso de cociña, me regalasen unha revista de receitas, ou algo así. Pero nada diso. Esta vez equivoqueime. Papá e mamá non me agasallaron un curso de cociña, agasalláronme o mellor curso de cociña do mundo e do Inframundo. E teño que dicir que, a pesar do megasusto que levei nun primeiro momento, ese Día de Defuntos fun o neno máis feliz da galaxia.
Imaxino que cando o avó dicía iso referíase a todos estes asuntos que vos estou contando. E por iso eu tiña medo de que, en lugar do curso de cociña, me regalasen unha revista de receitas, ou algo así. Pero nada diso. Esta vez equivoqueime. Papá e mamá non me agasallaron un curso de cociña, agasalláronme o mellor curso de cociña do mundo e do Inframundo. E teño que dicir que, a pesar do megasusto que levei nun primeiro momento, ese Día de Defuntos fun o neno máis feliz da galaxia.
Ficha técnica
Título: Escarlatina, a cociñeira defunta
Autor: Ledicia Costas
Ilustrador: Victor Rivas
Xénero: Narrativa
Editorial: Xerais
Sipnose
Pequena biografía da autora
Ledicia Costas Álvarez (Vigo, 1979), debutou na novela con Unha estrela non vento (1999); á que seguiron O corazón de Xúpiter (2012, Premio Neira Vilas), Recinto Gris (2014) e Escarlatina, a cociñeira defunta (2014) que mereceu o Premio Merlín de Literatura Infantil, o Premio Fervenzas Literarias, o Premio Xosé Neira Vilas da Asociación Galega de Editores, e foi incluído na Lista de Honra do IBBY (International Board on Books for Young People) para 2016. para este ano ten prevista a publicación de Esmeraldiña, a pequena defunta, precuela de Escarlatina, a cociñeira difunta, e Jules Verna e a vida secreta das Femmes Plante, unha novela coa que logrou en novembro de 2015 o Premio Lazarillo.
A súa obra poética está recollida en distintas publicacións colectivas: Isto é un poema e hai xente detrás (Espiral Maior e Xunta de Galicia), Premios de Poesía, Relato Curto e Tradución dá Universidade de Vigo (Xerais), Pel con Pel (Galaxia), Urbano. Homenaxe a Urbano Lugrís (A Nave dás Ideas). Individualmente publicou o poemario Xardín de Inverno.
Formou un tándem literario co escritor Pere Tobaruela adoptando o nome de "Pereledi", entre outros, escribiron: Desaparición (2011), Mortos de Ningures (2011), Letras de xeo (2012) e Ouro Negro (2013). Forma parte dos colectivo Poetas dá Hostia, e da directiva de Gálix (Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil).
Pequena biografía do ilustrador
Víctor Rivas (Pontevedra, 1965) debuxante de BD e deseñador gráfico, tamén traballa profesionalmente nos campos da animación, ilustración e multimedia. Comezara no cómic a
finais dos oitenta cunha banda deseñada diaria para o Atlántico Diario, guionizada por Carlos Portela, e traballando para Edicións Xerais. Con Portela recuncaría creando ambos o personaxe Guinsy, que publicou El País de las Tentaciones. Ambos autores, en equipo con Fernando Iglesias, fixeron nos primeiros noventa o manga Kami Seeds para Camaleón Ediciones. Rivas fixo o deseño a lapis para Mónica (de Mónica & Bea) no primeiro Sara Soft e outras colaboracións esporádicas antes de realizar con guións de Kike Benlloch a serie Xen, composta de dez entregas na revista Golfiño (segunda etapa) de La Voz de Galicia. Influenciado por autores como Yves Chaland ou Mike Mignola, Víctor Rivas destaca tamén polo seu traballo de dirección de arte e deseño flash en aventuras gráficas multimedia (O misterio das sete pezas, etc) nas que tamén fixo tándem con Benlloch.
Desde hai algúns anos traballa tamén para outros países a través dunha axencia de Nova York. Atópase cómodo en contornas dixitais e en calquera estilo de debuxo, aínda que prefire os mundos fantásticos e a estética victoriana.
Escarlatina, a cociñeira defunta, cóntanos a historia de Román, un neno que soña con ser cociñeiro e pide polo seu décimo aniversario un curso de cociña. Corren malos tempos económicos na súa casa, así que os seus pais buscan unha oferta na internet para poder
regalarlle o curso. Este curso resulta ser moi, moi peculiar... Un bo día chega un paquete a casa, cun papel de agasallo nada usual, debuxos dunha chea de bichos e dentro algo sorprendente: Escarlatina, unha nena cociñeira morta, á que Román terá que montar e dar vida, acompañada dunha gran araña con acento francés, Lady Horreur.
Román quere aprender a cociñar custe o que custe, así que trae á vida a Escarlatina, e a bordo do mortobús, os tres novos amigos e mais o gato Dodoto, farán un percorrido gastronómico polo Inframundo, o mundo dos mortos, onde os defuntos viven baixo as ordes de Amanito, o tirano que goberna no Alén coa axuda dos funguiños: os seus terroríficos esbirros. Así, Román e seu amigos terán que convencer aos defuntos do delicioso das comidas dos vivos, algo complicado, porque os gustos culinarios de ambos mundos non poden ser máis dispares.
Román quere aprender a cociñar custe o que custe, así que trae á vida a Escarlatina, e a bordo do mortobús, os tres novos amigos e mais o gato Dodoto, farán un percorrido gastronómico polo Inframundo, o mundo dos mortos, onde os defuntos viven baixo as ordes de Amanito, o tirano que goberna no Alén coa axuda dos funguiños: os seus terroríficos esbirros. Así, Román e seu amigos terán que convencer aos defuntos do delicioso das comidas dos vivos, algo complicado, porque os gustos culinarios de ambos mundos non poden ser máis dispares.
Pequena biografía da autora
Ledicia Costas Álvarez (Vigo, 1979), debutou na novela con Unha estrela non vento (1999); á que seguiron O corazón de Xúpiter (2012, Premio Neira Vilas), Recinto Gris (2014) e Escarlatina, a cociñeira defunta (2014) que mereceu o Premio Merlín de Literatura Infantil, o Premio Fervenzas Literarias, o Premio Xosé Neira Vilas da Asociación Galega de Editores, e foi incluído na Lista de Honra do IBBY (International Board on Books for Young People) para 2016. para este ano ten prevista a publicación de Esmeraldiña, a pequena defunta, precuela de Escarlatina, a cociñeira difunta, e Jules Verna e a vida secreta das Femmes Plante, unha novela coa que logrou en novembro de 2015 o Premio Lazarillo.
A súa obra poética está recollida en distintas publicacións colectivas: Isto é un poema e hai xente detrás (Espiral Maior e Xunta de Galicia), Premios de Poesía, Relato Curto e Tradución dá Universidade de Vigo (Xerais), Pel con Pel (Galaxia), Urbano. Homenaxe a Urbano Lugrís (A Nave dás Ideas). Individualmente publicou o poemario Xardín de Inverno.
Formou un tándem literario co escritor Pere Tobaruela adoptando o nome de "Pereledi", entre outros, escribiron: Desaparición (2011), Mortos de Ningures (2011), Letras de xeo (2012) e Ouro Negro (2013). Forma parte dos colectivo Poetas dá Hostia, e da directiva de Gálix (Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil).
Pequena biografía do ilustrador
Víctor Rivas (Pontevedra, 1965) debuxante de BD e deseñador gráfico, tamén traballa profesionalmente nos campos da animación, ilustración e multimedia. Comezara no cómic a
Desde hai algúns anos traballa tamén para outros países a través dunha axencia de Nova York. Atópase cómodo en contornas dixitais e en calquera estilo de debuxo, aínda que prefire os mundos fantásticos e a estética victoriana.
Se queres saber máis sobre Ledicia Costas podes ler estas entrevistas publicadas no xornal A Voz de Galicia e na revista El Alijo:
E por último deíxovos un video cunha entrevista despois da entrega do Premio Merlín de Literatura Infantil:
- http://blog.xerais.gal/wp-content/uploads/2016/01/Ledicia-BRS.pdf
- http://blog.xerais.gal/wp-content/uploads/2015/12/Escarlatina-Alijo.pdf
E por último deíxovos un video cunha entrevista despois da entrega do Premio Merlín de Literatura Infantil:
Ningún comentario:
Publicar un comentario